Principles of sustainable business; framework for corporate action on the
17 sustainable development goals (sdg’s) (2023)
Bovenstaande slaat op een wetenschappelijke publicatie van zo’n 1000 pagina’s over de 17 duurzaamheids-ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties, geschreven door Rob van Tulder, hoogleraar wereldduurzaamheidsproblematiek.
Een greep uit een interview met Rob van Tulder en Paul Polman, voormalig Unilever- CEO, die het voorwoord schreef voor dit belangrijke boek.
Ik pak er een reeks opmerkingen uit:
“Zowel Philips als Amcef zetten in op “Doing Good Ambitions” en proberen om zo voorbij het in de gezondheidszorg dominante “Do No Harm” principe te geraken.
‘Do no harm’ vertegenwoordigt een absoluut minimum, maar brengt niet de verandering teweeg waar we nu op zitten te wachten. In een cascade (waterval) van crisis, met een klimaatcrisis, een schuldencrisis, een armoedecrisis en een oorlog kun je niet aanrommelen met ‘avoid doing harm’ en risicomijdende investeringen. Er zal weer meer risico moeten worden genomen, dus meer ondernemerschap.
Het poldermodel werkt niet meer voor de grote maatschappelijke vraagstukken, zeker niet als je van te voren probeert alle bestaande belangen met elkaar te verenigen. Dan sluit je compromissen met de daarbij horende lapmiddelen. Je loopt zo het risico dat slecht ontworpen plannen elke vervolgstap die je wilt maken naar échte verandering deze verandering tegenhouden.
Deze tijd wordt gekenmerkt door complexe problemen. Je hebt nu leiders nodig die de ‘moonshot’ kunnen vertellen, die het plaatje van de middellange termijn, dus ver voor 2050 kunnen schetsen. Die begrijpen en uit kunnen leggen waarom een radicale transitie nu noodzakelijk, maar ook motiverend is. Als ik iemand mag noemen die het principe net weer heeft toegepast zeg ik Johan Remkes. Door vast te houden aan 2030 als streefdatum van de stikstoftransitie en niet mee te gaan met de uitstellers, laat hij zien wat de kracht van ‘backcasting’ is. Van uitstel komt namelijk vaak afstel. Tussentijds evalueren of we op koers liggen en eventueel bijstellen is een veel betere aanpak.
De 17 doelen die in 2015 door de Verenigde Naties zijn aangenomen als onderdeel van de agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling, noodzakelijk om de planeet te beschermen, armoede te beëindigen en de hele wereld in vrede en welvaart te laten leven, veruit de invloedrijkste en belangrijkste integrale visie op de nabije toekomst , die SDG’s (Duurzame Ontwikkelingsdoelen ) zijn het best uitgewerkte instrument om duurzaamheid in de meest brede zin en in al zijn dimensies op wereldschaal daadwerkelijk gestalte te geven, een mondiaal duurzaamheidskompas(!), gericht op zowel ecologie als economie en zowel sociaal als institutioneel”.
Het poldermodel werkt niet meer voor de grote maatschappelijke vraagstukken, is de conclusie. Een lesje bestuurskunde voor onze bestuurders dus!
Hans Pijnaker
juni 2023
