DE AARDE BRANDT!
De aarde brandt, las ik medio augustus in de NRC ( opinie.19). De natuurbrand op het Hawaïaanse eiland Maui is de dodelijkste natuurbrand in zeker honderd jaar: ruim 100 slachtoffers. Ook op Tenerife woedde een complexe brand over 116 km2. Canada telde in 2022 al ruim 1000 actieve natuurbranden, vooral in het noorden. Frankrijk, Spanje, Italië en Portugal worden ook al door het vuur geteisterd. Ook het Griekse Rhodos kreeg zijn vurige deel.
Op veel plekken is het een combinatie van temperatuurstijging ten gevolge van uitstoot van broeikasgassen en aanhoudende droogte, ontbossing en verlaten landbouwgrond die overwoekerd wordt door meer brandbare niet-inheemse grassen.
De aarde is een magische grens van gemiddeld 1,5 graden Celsius opwarming inmiddels gepasseerd, constateren de wetenschappers in tijdschrift Nature en in de NRC. Maar vooral in de gebieden richting de polen ligt die temperatuurstijging nu al hoger. Ook Siberië wordt door natuurbranden geraakt evenals Australië en Argentinië.
En we doen er nog steeds te weinig aan! Multinationale energiebedrijven zetten nog steeds in op fossiele brandstof.
Meldde ik in nummer 16 van ‘De ontdekking van de aarde’ dat Gaia haar temperatuur zélf regelt en dat haar fijnregeling garant staat voor een constante temperatuur en vochtigheidsgraad, een samenwerkingsverband van de twee systemen Terra en Gaia, die ons beschermende fijnregeling kan ook stuk gaan! Ik denk dan aan het proces van fotosynthese in de tropische regenwouden. Fotosynthese is een biochemisch proces waarbij koolstofdioxide (CO2) en water onder invloed van zonlicht worden omgezet in zuurstof en suikers.
Dit proces doet het teveel van de planeet aarde opwarmende CO2 afnemen , wat tot verkoeling leidt, en de bomen, planten en mensen voedende hoeveelheid zuurstof en suikers toenemen. Door die zuurstof kunnen alle dieren en mensen weer ademen. Maar doordat de tropische bossen, onze mondiale airco’s, geleidelijk te heet beginnen te worden voor een adequaat functioneren van de fotosynthese processen, dreigen steeds meer boombladeren te verdrogen en af te sterven. De fotosynthese- machinerie blijkt te gaan haperen bij temperaturen van boven de 46,7 graden Celsius. Daar ligt de grens tot waar fotosynthese nog mogelijk is.
Want de huidmondjes in de boombladeren trekken bij die temperatuur dan dicht en daarmee stagneert het fotosyntheseproces. Zakt de temperatuur weer, dan gaan die huidmondjes weer open en werkt de boel wel weer. Maar komt de temperatuur boven die 46,7 graden, dan raken de huidmondjes definitief beschadigd en is herstel niet meer mogelijk.
Op dit moment bevindt het regenwoud-bladerdak zich al 0,01 procent van de tijd boven die kritische temperatuur. De gemiddelde temperatuur van het bladerdak van de regenwouden is nu 34 graden Celsius, maar er zitten al uitschieters bij van boven de 40 graden. En dat gaat een kwestie van leven en dood betekenen voor de bomen, waarschuwen de natuurwetenschappers ons. Al bij enkele minuten van boven de 46,7 graden kunnen de bladeren voor altijd afsterven.
Hoe warmer de lucht wordt, des te eerder zitten we boven de 46,7 graden. Want de stijgende luchttemperatuur en de stijgende boombladtemperatuur gaan niet gelijk op. Als de luchttemperatuur namelijk met 2 graden Celsius toeneemt, kan dat al ruim 8 graden Celsius stijging in de boombladtemperatuur veroorzaken!
Uit de computermodellen van deze wetenschappers komt naar voren dat een stijging in de luchttemperatuur van 3,9 graden Celsius al een kantelpunt (!) in het klimaatsysteem gaat betekenen. Boven die temperatuur leggen de tropische bossen onherroepelijk het loodje en is onze mondiale airco en zuurstofproducent definitief stuk. Een repair-shop hiervoor bestaat niet!
Hans Pijnaker
(wordt vervolgd)