Vroeger waren er mensen die andere mensen opaten, de zgn. menseneters, vertelt Wagenings bioloog Ties Huigers. Ze deden dat omdat het ten eerste lekker was – mensenvlees is lekker zoet- en ook omdat ze dachten dat ze dan geestelijke krachten van die mensen tot zich namen en daarmee sterker en machtiger werden. We kennen ze allemaal nog wel, die menseneters, uit de verhalen van missionarissen en zendelingen. Maar nu mag je geen mensen meer eten van de beschaving. Maar mensen zijn niet voor één gat te vangen, aangezien ze zijn uitgerust met intelligentie, zegt hij. Ze zochten dus een alternatief voor dat heerlijke vleeshapje. En dat vonden ze in het eten van insecten. De evolutie laat zich nu eenmaal niet bedotten. Dat wist Darwin al.
Dat we hier in het westen geen insecten eten, terwijl ze toch wel veel voedingswaarde hebben, heeft te maken met het feit dat er hier weinig insecten voor dat doel beschikbaar zijn om te oogsten, legt hij uit. Dit in tegenstelling tot de tropen, waar insecten in bepaalde jaargetijden in grote dichtheden voorkomen en ook gemakkelijk te verzamelen zijn. Over de hele wereld kennen we ongeveer 1400 eetbare insectensoorten, zo gaat hij verder. Allerlei insecten worden er door de mens gegeten, zelfs kakkerlakken. Tachtig procent daarvan zijn rupsen, sprinkhanen en keverlarven. In Thailand wordt de handelswaarde van eetbare sprinkhanen geschat op 6 miljoen dollars per jaar. In Zuid-Afrika wordt jaarlijks ongeveer anderhalf miljoen kilogram insecten verhandeld. In Malawi blijkt ongeveer 90 % van de 110 geïnterviewde mensen termieten en rupsen te eten, de helft eet sprinkhanen en ongeveer een vijfde eet muggen uit het merengebied. In de Centraal Afrikaanse Republiek eet men 96 verschillende soorten insecten en dat is ongeveer 15% van hun vleesdieet.
Nu de zomers hier ten gevolge van de klimaatverandering toch warmer gaan worden en we dus meer – ook van die enge – muggen gaan krijgen, kunnen wij misschien ook wel eens een mugje proberen bij de barbecue. Dat scheelt weer in de jeuk, toch? En het is broodnodig eiwit.
Hans Pijnaker
Bron: Ties Huigens e.a: Muggenzifters en Mierenneukers, Wageningen Universiteit, 2006.
